Tja, en dan realiseer je je ineens, dat je al weer op de helft van je leven bent. Als je geluk hebt tenminste. En ineens? Ach, als je eerlijk bent sluimerde die gedachte al wel vaker door je hoofd, maar wist je 'm nog even weg te wuiven. Maar vandaag niet meer.....Vandaag sta je eens stil bij wat dat betekent. Blik je eens terug op de eerste, pakweg 40/45 jaar, die om lijkt gevlogen. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Herinner je je nog de 'Grote Vakantie' toen je een jaar of 6 was? Die leek maanden, zo niet jaren te duren. Nu is ie in een flits voorbij.
Die eerste 40/45 jaar: Wat heb je bereikt? Welke dromen heb je weten te vervullen? Heb je de juiste beslissingen genomen? Wat heeft het je gebracht? Waar sta je nu?
Misschien ben je blij, tevreden en trots op jezelf. Wellicht heb je spijt van dingen; dingen die je juist wel of niet hebt gedaan. Maar spijt is zinloos, gedanze zaken nemen geen keer. En je wist toen niet wat je nu wel weet; je besluiten waren goed op dat moment, en zo niet: dan heb je er tenminste iets van kunnen leren.
Belangrijke lessen, die je later hebt kunnen toepassen, die je ook in de toekomst kan toepassen.
Bijvoorbeeld de les, dat het leven niet maakbaar is, dat sommige dingen 'gewoon' gebeuren, je kunnen overkomen. Dat je niet op alles invloed hebt, maar wel dat je kansen kunt pakken als je er voor open staat.
De les, dat je het ijzer moet smeden als het heet is, dat je niet moet wachten of hopen op 'morgen', omdat 'morgen' er wellicht niet meer is.
De les, dat je sterker bent dan je denkt, dat je in staat bent (geweest) tegenslag te verwerken en weer op te staan.
De les, dat je goed bent zoals je bent, dat je een mens mag zijn met gebreken, je niet alles perfect hoeft te doen, niet perfect hoeft te zijn.
De les, dat je niet iedereen tevreden kunt stellen, dat niet iedereen je leuk en aardig hoeft te vinden, dat jij zelf ook niet iedereen leuk en aardig vindt.
De les, dat je het soms ook allemaal niet weet, dat je twijfels mag hebben, jezelf vragen mag stellen, je mag (en soms moet) ploeteren, en dat ook dat het leven is.
Dat je je mag en kunt afvragen: wat geeft dit leven zin?
En is er geen mooier moment om je die vraag te stellen? Op het kruispunt van verleden en toekomst, kortom: NU?
