De wereld wordt steeds een stukje gekker, bekruipt mij de gedachte, wanneer ik in een artikel in De Volkskrant lees dat er in Amerikaanse bedrijven zoiets bestaat als een Chief Happiness Officer. Dat lijkt me nogal een klus, ervoor zorgen dat iedereen in je bedrijf gelukkig is.Mooi streven hoor, daar niet van, je gunt toch alle mensen geluk. En dan is het mooi meegenomen dat je bedrijf er beter van wordt. Maar wat is geluk dan eigenlijk? Bestaat dat wel: structureel en onophoudelijk gelukkig zijn? En hoe bereik je dat? Heeft dat begrip dan voor iedereen dezelfde betekenis? En vooral: zit je erop te wachten dat de Chief Happiness Officer van je bedrijf zich met jouw geluksgevoel bezig houdt?
Ik zie hem (haar) al aankomen....: "Zeg, ben jij wel gelukkig? Je MOET gelukkig zijn, dat is goed voor ons bedrijf. Voor jou ook natuurlijk......dus hoe kunnen wij je helpen"?
"Nou, wellicht kun je mijn relatieproblemen oplossen? Of ervoor zorgen dat we geen financiele zorgen meer hebben? Of voor mijn demente moeder zorgen? Meer vrije tijd bieden, zodat ik lekker kan kantklossen, punniken of andere gelukzalige dingen doen?"
In een tijd, waar veel mensen toch vooral erop zijn gericht hun baan te behouden, lijkt me een jaarslaris van een Chief Happiness Offcier toch een beetje weggegooid geld. Hoe nobel het streven ook, wordt geluk dan niet vooral bepaald door de mens zelf? Niet alleen in zijn/haar werkomgeving, maar in de gehele context van het leven.
Bijvoorbeeld door zichzelf te kennen, door keuzes te maken die bij hen passen, door sociale steun, weerbaarheid, veerkracht, fijne relaties en voldoende middelen om een prettig leven te leiden. Met daarbij nog steeds de vrijheid om af en toe eens lekker ongelukkig te zijn.
Daar heb je geen Chief Happiness Offcier voor nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag je reactie!