Geen enkel thema wordt zoveel bezongen, beschreven, verfilmd, bejubeld en betwijfeld als De Liefde.
De Liefde.... Soms groots en meeslepend of juist klein, teder, warm en fijn, maar vaak ook moeizaam, onbeantwoord, verdrietig en ingewikkeld.
We hebben nog steeds een romantisch beeld van De Liefde, vooral in Disney-films wordt deze breed uitgemeten. Boy meets Girl, er komen wat externe moeilijkheden op hun pad, maar De Liefde overwint uiteindelijk alles. Simple as that!
De realiteit laat echter een heel ander beeld zien. Singles die er maar niet in slagen de juiste partner te vinden, die aan alle criteria op het wensenlijstje voldoet. Getrouwde stellen, meegezogen in de hectiek van alledag, die amper meer tijd voor elkaar vinden (lees: maken) en uit elkaar groeien. Datende mannen en vrouwen, die de relatie wel willen aangaan, maar niet durven, om wat voor reden dan ook. Kijk maar om je heen en je ziet het gebeuren.
Uiteindelijk ploeteren we dus maar een beetje voort met z'n allen, misschien ook wel omdat niemand nu precies weet wat De Liefde precies omhelst. Of wat je er van mag of kan verwachten.
Hoe verhoudt de liefde voor jezelf zich ten opzichte van de liefde voor de ander? Hoeveel geef je in je relatie en hoeveel mag je terug vragen? Wat verwacht je van jezelf, en van de ander? Kun je het wel zo economisch en klinisch benaderen? Wat is de rol en waarde van de ratio in De Liefde? En van je hart? Mag je daarop vertrouwen?
En laten we eerlijk zijn. Het is al een hele uitdaging om je eigen rol, behoeften en waarden in het leven te bepalen en je eigen kwetsbaarheden, angsten en afhankelijkheden te onderzoeken en ermee om te gaan. En vervolgens moet je het ook nog eens zien te rooien met die andere persoon, met zijn/haar eigen identiteit, geschiedenis, ervaringen en wensen. En dan heb ik het nog niet eens over allerlei praktische obstakels die in relaties een rol kunnen spelen.
Gaan we daarom die uitdaging maar niet meer aan? Integedeel! We blijven proberen die ideale partner te vinden danwel te behouden. Stoten bij tijd en wijle onze neus, maar krabbelen weer op en blijven erin geloven dat het kan. Of soms juist niet totdat toch weer een mooie kans zich voordoet. En we ons er weer volop instorten.
Is dat erg? Je laten meevoeren door het 'pepetuum mobile' van De Liefde? Die uit het 'niets' energie opwekt, een levenskracht, een bron van vreugde en geluk, en soms een bron van verdriet en twijfel.
Nee, want bovenal is De Liefde een bron van wijsheid, van zelfkennis, waardoor je leert wie je bent, wat je wilt en hoe je je leven vorm geeft. Tenminste, als je je laaft aan de lessen die De Liefde je te bieden heeft en je niet bang bent af en toe eens een gifbeker leeg te drinken.
What doesn't kill you makes you stronger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag je reactie!