De belofte van De Grote Vakantie

De vakantie staat weer voor de deur en na de laatste restjes werk in tijdsnood afgerond te hebben, zijn we klaar voor de rust. De zo welverdiende rust en ontspanning die De Grote Vakantie ons belooft. Eindelijk weer tijd om eens een boek te lezen, wat van de wereld te zien, te genieten van echtgenoot(o)t(e) en kinderen, de boel de boel te laten en bij te tanken.

De grote belofte van De Vakantie wekt hoge verwachtingen. Want dan gaat het gebeuren, dan is er weer tijd om te ontsnappen aan de hectiek van alledag en we kijken er al weken, zo niet maanden, naar uit. Met grootste plannen: alles waar in het afgelopen jaar geen tijd voor was wordt ingehaald. Of juist niet, is er alleen de wens om bij te komen, uit te rusten, een beetje tijd voor jezelf.

Juist de grote verwachtingen over de vakantie zorgen ervoor, dat deze uiteindelijk niet de belofte die het in zich droeg, waarmaakt. Ineens zit je 3 weken met je gezin op elkaars lip en kom je er achter, dat dat langs elkaar heen leven helemaal zo gek nog niet was. Ineens steken impliciete en weggedrukte ergernissen de kop op, patronen die nog enigszins functioneel zijn in het dagelijkse leven blijken in de relatieve vrijheid van de vakantie ineens niet meer zo functioneel. Er moet onderhandeld worden, over de bestemming, de invulling van de dag, waar er wordt gegeten, hoeveel er wordt uitgegeven, hoe de kinderen worden beziggehouden  en hoe en of je je dan eindelijk eens terug kunt trekken met dat dikke boek.

Ook had je je zo voorgenomen om echt niet aan je werk te denken, maar je gedachten worden er toch steeds naar toe getrokken. Misschien omdat je altijd bereikbaar moet (wilt?) zijn, misschien omdat je je afvraagt of je wel doet wat je echt wilt doen. En je maar niet kunt bedenken waarvoor je je het hele jaar zo hard hebt ingezet? Omdat het je niet veel anders oplevert dan stress, weinig tijd en een baas of klant die toch nooit tevreden is.

Naast deze ietwat treurige scenario's zijn er gelukkig ook uitzonderingen: vakanties die wel leveren wat ze beloofden: rust, ontspanning, momenten van geluk. Maar het frappante is, welk scenario je ook treft, er wordt in deze periode wel wat op gang gebracht. Want zowel in een tijd van rust en ontspanning als in tijden van crisis, ga je jezelf vragen stellen over de invulling van je leven. Is dit het leven dat ik wil? Qua werk, qua relatie, qua (gebrek aan) vrije tijd en hobbies etc.

Niet voor niets is er na de zomervakantie een piek te zien bij (relatie)therapeuten, echtscheidingsadvocaten en loopbaancoaches. De Grote Vakantie als periode van bezinning, die dus niet zelden beweging en verandering brengt.

Vraag is: waarom wachten tot de vakantie? Is het niet een cadeautje aan jezelf om af en toe een stil te staan in plaats van maar te blijven rennen, ook buiten de vakantieperiode? Als een vorm van zelfzorg?

Because you're worth it!