De afgelopen weken was er weer veel te doen over de Cito-toets. Of de scores per basisschool openbaar gemaakt moeten worden, bijvoorbeeld. Want daarvan zou men dan de kwaliteit van de betreffende basisschool kunnen afleiden. Of dat zo is, daar zet ik trouwens wel mijn vraagtekens bij, maar dat terzijde.Ik ben vooral verbaasd over de eenzijdige focus op de cognitieve ontwikkeling van de kinderen. Natuurlijk, het is belangrijk dat kinderen goed leren rekenen, kunnen spellen en teksten kunnen analyseren. Dat zijn zeker belangrijke vaardigheden in het leven.
Maar daarmee ben je er niet. Het leven vergt veel meert dan dat; het leven vraagt ook van je dat je jezelf kent, dat je weet hoe je (juiste) keuzes je maakt, dat je er achterkomt welke waarden en idealen je nastreeft, en hoe je je daar naar kunt gedragen. Kortom: levensvaardigheden, ook wel levenskunst genoemd. Maar die zie je niet terug in een Cito-score en ik vraag me af of je dat überhaupt terugvindt in het curriculum van basisscholen? En hoe zit dat op middelbare scholen?
Ik zou ervoor willen pleiten om levenskunst als vak op te nemen in ons onderwijs, 'onze' jeugd te helpen de levenskunst eigen te maken. Zodat het bijbrengen van kennis hand in hand gaat met het ontwikkelen van het zelf. Een mooie balans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag je reactie!