Ouder en wijzer?

Tja, en dan realiseer je je ineens, dat je al weer op de helft van je leven bent. Als je geluk hebt tenminste. En ineens? Ach, als je eerlijk bent sluimerde die gedachte al wel vaker door je hoofd, maar wist je 'm nog even weg te wuiven. Maar vandaag niet meer.....

Vandaag sta je eens stil bij wat dat betekent. Blik je eens terug op de eerste, pakweg 40/45 jaar, die om lijkt gevlogen. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Herinner je je nog de 'Grote Vakantie' toen je een jaar of 6 was? Die leek maanden, zo niet jaren te duren. Nu is ie in een flits voorbij.

Die eerste 40/45 jaar: Wat heb je bereikt? Welke dromen heb je weten te vervullen? Heb je de juiste beslissingen genomen? Wat heeft het je gebracht? Waar sta je nu?

Misschien ben je blij, tevreden en trots op jezelf. Wellicht heb je spijt van dingen; dingen die je juist wel of niet hebt gedaan. Maar spijt is zinloos, gedanze zaken nemen geen keer. En je wist toen niet wat je nu wel weet; je besluiten waren goed op dat moment, en zo niet: dan heb je er tenminste iets van kunnen leren.

Belangrijke lessen, die je later hebt kunnen toepassen, die je ook in de toekomst kan toepassen.

Bijvoorbeeld de les, dat het leven niet maakbaar is, dat sommige dingen 'gewoon' gebeuren, je kunnen overkomen. Dat je niet op alles invloed hebt, maar wel dat je kansen kunt pakken als je er voor open staat.

De les, dat je het ijzer moet smeden als het heet is, dat je niet moet wachten of hopen op 'morgen', omdat 'morgen' er wellicht niet meer is.

De les, dat je sterker bent dan je denkt, dat je in staat bent (geweest) tegenslag te verwerken en weer op te staan.

De les, dat je goed bent zoals je bent, dat je een mens mag zijn met gebreken, je niet alles perfect hoeft te doen, niet perfect hoeft te zijn.

De les, dat je niet iedereen tevreden kunt stellen, dat niet iedereen je leuk en aardig hoeft te vinden, dat jij zelf ook niet iedereen leuk en aardig vindt.

De les, dat je het soms ook allemaal niet weet, dat je twijfels mag hebben, jezelf vragen mag stellen, je mag (en soms moet) ploeteren, en dat ook dat het leven is.

Dat je je mag en kunt afvragen: wat geeft dit leven zin?

En is er geen mooier moment om je die vraag te stellen? Op het kruispunt van verleden en toekomst, kortom: NU?

Wie schrijft, Die blijft - De Kracht van Schrijven

Mij wordt regelmatig gevraagd naar de gedachte achter de online coaching- methode Mindful Analysis. Vooral het feit dat er geschreven wordt in plaats van gepraat, roept menige vraag of opgetrokken wenkbrauw op. 

De methode Mindful Analysis is, naast invloeden van diverse mens- en geesteswetenschappen, mede gebaseerd op de waarde van schrijven. 

Daar zijn de afgelopen jaren vele onderzoeken naar gedaan. Ik zet er een paar van op een rijtje:

• Interessant schrijfonderzoek onder studenten is vanaf de jaren ‘80 gedaan door psycholoog James Pennebaker, hoogleraar aan de Universiteit van Texas, die na diverse experimenten met schrijfopdrachten heeft kunnen aantonen dat schrijven over ingrijpende gebeurtenissen en emoties een positief effect heeft op zowel de geestelijke als de lichamelijke gezondheid. Dit als gevolg van een hoge mate van zelfreflectie, creativiteit en bewustzijn dat door de activiteit van het schrijven over emotionele ervaringen wordt bewerkstelligd.

• Het schrijven heeft ook op mensen die rouwen een positief effect: ze piekeren minder en de emotionele eenzaamheid neemt af. Aldus het resultaat van een onderzoek aan de Universiteit Utrecht uit 2009. 

• In 2011 deed de Universiteit van Twente onderzoek naar de effecten van autobiografisch schrijven op depressie. En met succes. Dit in het kader van een nieuwe stroming in de psychologie: de narratieve psychologie. Hierbij staat het levensverhaal van de cliënt, dat hij in dit onderzoek dus ook schrijft, centraal. 

• Gestructureerd schrijven over schokkende ervaringen doet allerlei klachten verminderen, zo wees in de jaren negentig onderzoek aan de Universiteit ven Amsterdam al uit. Clienten waren na vijf schrijfsessies van 45 minuten minder angstig, gespannen, vermoeid en depressief. 

• Aan de Universiteit van Chicago is in 2011 onderzoek gedaan naar de effecten van schrijven op studenten met faalangst. Net even voor een examen konden zijn schrijven over die angst en hun zenuwen. Wat bleek? Hun resultaten verbeterden. Dit heeft te maken met het feit dat de intellectuele capaciteiten als het ware bezet worden door de gevoelens, en als die van te voren weggeschreven worden, kan men zich beter concentreren en kan de ingestudeerde kennis zich beter manifesteren.

In al deze onderzoeken gaat het erom dat de cliënt een tekst schrijft, die verder inhoudelijk niet wordt geanalyseerd. Het gaat puur om de schrijfactiviteit op zichzelf. 

Het schrijven heeft een ordenende en structurerende werking. Door gedachten en gevoelens op te schrijven, geeft je er betekenis aan, maar kun je er ook enige afstand tot nemen. Er ontstaat dus een verhaal, dat meestal afwijkt van wat je eerder in je hoofd had; je creëert dus eigenlijk een nieuwe waarheid, waar je invloed op hebt.

Wil je het ook eens proberen? Mail me vrijblijvend voor een eerste reactie.