Het hebben van een goede leidinggevende is voor 97 procent van de werknemers in ons land net zo belangrijk als het salaris, zo blijkt uit het TNO-onderzoek "Arbeidsvoorwaarden in goede aarde".
Maar wat maakt nou een goede leidinggevende? Wat verstaat men daaronder?
Zelf kan ik wel wat dingen bedenken:iemand met visie, die dat duidelijk, open en transparant weet uit te dragen, met oog voor de individuele medewerker, die niet bang is om ook helder de minder goede boodschappen te brengen, maar ook waardering durft uit te spreken naar de medewerkers. Iemand, die niet alleen ter eigen eer en glorie op de management-positie zit, maar met hart voor de zaak (cijfers en resultaten) én hart voor de mensen (waardering en empathie) doelen wil behalen. Dan komt die eer en glorie (en bijbehorende promotie) vanzelf wel.
Meer dan 1/5 van de nederlanders blijkt niet tevreden te zijn met de kwaliteit van zijn/haar leidinggevende (21%), volgens het TNO-onderzoek. Maar wie zijn deze 'niet goede' leidinggevenden dan? En wat mankeert er aan hun wijze van leidinggeven? Daar geeft het onderzoek helaas geen duidelijk antwoord op.
Wat wel wordt genoemd is de mate van 'waardering'. Medewerkers willen graag een schouderklopje en waardering. Wat dat betreft zijn we nog allemaal kinderen, die af en toe eens willen horen en voelen dat we het goed doen, dat we goed genoeg zijn, dat onze aanwezigheid (en in dit geval productiviteit) op prijs wordt gesteld.
Om daar eens mee te beginnen, dat moet toch niet zo'n moeilijke opgave zijn voor alle leidinggevenden in Nederland? Want zijn we niet allemaal kind geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag je reactie!