Het leven van een zzp-er gaat tegenwoordig niet over rozen. Ook zij
worden geraakt door de economische situatie en moeten alle zeilen bijzetten om
het hoofd boven water te houden. Dat is op zichzelf al moeilijk genoeg, maar
helemaal als je te maken hebt met concurrenten, die uit naam van de wetenschap
jouw kennis en ervaring gebruiken voor eigen gewin. En met belastinggeld in
vorm van een subsidie commerciële activiteiten ontplooien in dezelfde markt als
waar jij je, als kleine zzp-er, beweegt. Hoe kan je daar nog tegenop? Niet
gesteund door welk belastinggeld dan ook.
Wat is het geval?
Sinds 2009 werk ik met een methodiek voor therapie en coaching via
internet (online coaching), Mindful Analysis, genaamd. Deze methodiek is
ontwikkeld door Mirjam Windrich van mirjam.nu en zij heeft daar al sinds 2006
vele mensen mee geholpen. Ik geloof in deze methodiek en ik kan telkens weer
het succes en de werking ervan zien bij mijn eigen cliënten. Een successtory,
zou je zeggen. Juist in de economische crisis is er behoefte aan reflectie, aan
begeleiding, en zeker als het effectiever, efficiënter en goedkoper kan. So
far, so good.
Maar de realiteit is grilliger, je wordt geacht te vechten (lees:
concurreren) met ‘collega’s’ die beschikken over een ander wapenarsenaal dan
jij. Een wapenarsenaal gefinancierd door belastinggeld, door u en mij dus. En
begrijp me niet verkeerd: Gezonde concurrentie is goed, het scheidt het kaf van
het koren in de overvolle coachings- en begeleidingsmarkt. Maar oneerlijke
concurrentie, dat kan je je zelfstandige kop kosten. En dat maakt me boos, heel
boos.
Wat er aan vooraf ging……..
In het najaar van 2009 werd Mirjam Windrich benaderd door een aspirant
promovendus van de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit van
Tilburg. Hij wilde promoveren (samen met een collega-psychologe) op online
coaching en vroeg of Mirjam mee wilde werken aan het onderzoeksproject waarvoor
subsidie aangevraagd zou worden. Aldus geschiedde: de subsidie werd
toegewezen, een deel van het budget werd
gereserveerd voor activiteiten en trainingen die Mirjam zou verzorgen in het
project, de samenwerking werd via gesprekken, e-mails en in het openbaar op een
symposium bevestigd.
Intussen had ze de promovendi bijgestaan met het uitschrijven van het
(door haar ontwikkelde!) wetenschappelijke model, casussen waren beschikbaar
gesteld, trainingen en lezingen gegeven. Kortom: van al haar kennis,
ervaring en knowhow werd gretig door de
promovendi gebruik gemaakt, in naam van de wetenschap.
Maar kwam puntje bij paaltje en zou de business voor Mirjam er
aankomen, die haar was toegezegd en waarvoor geld was gebudgetteerd in de
subsidieaanvraag, kreeg ze onverwacht te horen dat ze werd bedankt voor haar
diensten. Er was geen samenwerking toegezegd, ze kon fluiten naar de opdrachten
en de bijbehorende verdiensten.
Intussen
was het onderzoek in volle gang, publiceerden de promovendi vol trots over de
eerste uitslagen en waren ze actief in het commerciële veld van
trainingsbureaus en opleidingen. In concurrentie met zzp’ers zoals Mirjam,
mijzelf en vele anderen. Onder het mom van wetenschappelijk onderzoek en
aanverwante status verkopen ze hun trainingen, die verbazingwekkend veel
overeenkomsten vertonen met de training die ze bij Mirjam hebben gevolgd. Aan
bronvermelding doen ze niet, niet op hun site, niet in documenten en ook niet
in het boek dat ze hebben geschreven.
In
een poging om dan de gederfde inkomsten en alle activiteiten toch maar vergoed
te krijgen (en dan heb ik het nog niets eens over de gebruikte knowhow), werd
een factuur gestuurd naar de Universiteit van Tilburg en de promovendi. Maar
die bleven in alle toonaarden ontkennen dat er sprake was van een (toegezegde)
samenwerking.
Wellicht
vanuit de gedachte dat zo’n kleine zzp-er het er wel bij zou laten zitten? Dat
de kleine muis de grote olifant met rust zou laten, denkende: daar kan ik niet
tegenop? Dan ken je de vechtlust en het
streven naar rechtvaardigheid van de kleine ondernemer nog niet.
Op
24 mei jongstleden zijn aldus zowel de Universiteit van Tilburg als de twee
individuele promovendi door Mirjam gedagvaard.
Ik
hoop dat het recht zegeviert, dan kan mijn boosheid en
frustratie weer plaatsmaken voor een gezonde vechtlust. Om de concurrentie weer
aan te gaan met ‘collega’s’, die een eerlijk spel spelen en dezelfde spelregels
hanteren.
