Wetenschap of valse concurrentie? – David vs. Goliath

Het leven van een zzp-er gaat tegenwoordig niet over rozen. Ook zij worden geraakt door de economische situatie en moeten alle zeilen bijzetten om het hoofd boven water te houden. Dat is op zichzelf al moeilijk genoeg, maar helemaal als je te maken hebt met concurrenten, die uit naam van de wetenschap jouw kennis en ervaring gebruiken voor eigen gewin. En met belastinggeld in vorm van een subsidie commerciële activiteiten ontplooien in dezelfde markt als waar jij je, als kleine zzp-er, beweegt. Hoe kan je daar nog tegenop? Niet gesteund door welk belastinggeld dan ook.

Wat is het geval?

Sinds 2009 werk ik met een methodiek voor therapie en coaching via internet (online coaching), Mindful Analysis, genaamd. Deze methodiek is ontwikkeld door Mirjam Windrich van mirjam.nu en zij heeft daar al sinds 2006 vele mensen mee geholpen. Ik geloof in deze methodiek en ik kan telkens weer het succes en de werking ervan zien bij mijn eigen cliënten. Een successtory, zou je zeggen. Juist in de economische crisis is er behoefte aan reflectie, aan begeleiding, en zeker als het effectiever, efficiënter en goedkoper kan. So far, so good.

Maar de realiteit is grilliger, je wordt geacht te vechten (lees: concurreren) met ‘collega’s’ die beschikken over een ander wapenarsenaal dan jij. Een wapenarsenaal gefinancierd door belastinggeld, door u en mij dus. En begrijp me niet verkeerd: Gezonde concurrentie is goed, het scheidt het kaf van het koren in de overvolle coachings- en begeleidingsmarkt. Maar oneerlijke concurrentie, dat kan je je zelfstandige kop kosten. En dat maakt me boos, heel boos.

Wat er aan vooraf ging……..

In het najaar van 2009 werd Mirjam Windrich benaderd door een aspirant promovendus van de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit van Tilburg. Hij wilde promoveren (samen met een collega-psychologe) op online coaching en vroeg of Mirjam mee wilde werken aan het onderzoeksproject waarvoor subsidie aangevraagd zou worden. Aldus geschiedde: de subsidie werd toegewezen, een deel van het budget werd gereserveerd voor activiteiten en trainingen die Mirjam zou verzorgen in het project, de samenwerking werd via gesprekken, e-mails en in het openbaar op een symposium bevestigd.

Intussen had ze de promovendi bijgestaan met het uitschrijven van het (door haar ontwikkelde!) wetenschappelijke model, casussen waren beschikbaar gesteld, trainingen en lezingen gegeven. Kortom: van al haar kennis, ervaring  en knowhow werd gretig door de promovendi gebruik gemaakt, in naam van de wetenschap.

Maar kwam puntje bij paaltje en zou de business voor Mirjam er aankomen, die haar was toegezegd en waarvoor geld was gebudgetteerd in de subsidieaanvraag, kreeg ze onverwacht te horen dat ze werd bedankt voor haar diensten. Er was geen samenwerking toegezegd, ze kon fluiten naar de opdrachten en de bijbehorende verdiensten.

Intussen was het onderzoek in volle gang, publiceerden de promovendi vol trots over de eerste uitslagen en waren ze actief in het commerciële veld van trainingsbureaus en opleidingen. In concurrentie met zzp’ers zoals Mirjam, mijzelf en vele anderen. Onder het mom van wetenschappelijk onderzoek en aanverwante status verkopen ze hun trainingen, die verbazingwekkend veel overeenkomsten vertonen met de training die ze bij Mirjam hebben gevolgd. Aan bronvermelding doen ze niet, niet op hun site, niet in documenten en ook niet in het boek dat ze hebben geschreven.

In een poging om dan de gederfde inkomsten en alle activiteiten toch maar vergoed te krijgen (en dan heb ik het nog niets eens over de gebruikte knowhow), werd een factuur gestuurd naar de Universiteit van Tilburg en de promovendi. Maar die bleven in alle toonaarden ontkennen dat er sprake was van een (toegezegde) samenwerking.

Wellicht vanuit de gedachte dat zo’n kleine zzp-er het er wel bij zou laten zitten? Dat de kleine muis de grote olifant met rust zou laten, denkende: daar kan ik niet tegenop?  Dan ken je de vechtlust en het streven naar rechtvaardigheid van de kleine ondernemer nog niet.

Op 24 mei jongstleden zijn aldus zowel de Universiteit van Tilburg als de twee individuele promovendi door Mirjam gedagvaard.

Ik hoop dat het recht zegeviert, dan kan mijn boosheid en frustratie weer plaatsmaken voor een gezonde vechtlust. Om de concurrentie weer aan te gaan met ‘collega’s’, die een eerlijk spel spelen en dezelfde spelregels hanteren.

Lees ook: De Nederlandse Gedragscode Wetenschapsbeoefening van de VSNU