Naastenliefde

Geïnspireerd door het blogbericht Tranen om nieuwe spiritualiteit vroeg ik me meteen af wat eigenlijk de betekenis is van Naastenliefde. Want de associatie met god en de kerk maakt bijna dat je er verre van wilt blijven, dat je je daar niet aan wilt verbinden. Want welk goeds heeft religie in het algemeen en het instituut kerk onze wereld gebracht?

En toch, het laat me niet los. Naastenliefde…wat is dat? Liefde voor de medemens, zegt de Van Dale. Maar hoe kun je liefde voelen voor iemand, die er andere denkbeelden op nahoudt. Die lijnrecht staat tegenover hoe jij de wereld ziet en het leven leeft?  Die handelt en gedrag laat zien, dat niet het jouwe is? Dat je afkeurt, om wat voor reden dan ook?

Naastenliefde voelen en tonen is dus makkelijker gezegd dan gedaan, want als ik liefde voel voor die ander (die dus ‘anders’ is), keur ik dan eigenlijk niet mijn eigen denkbeelden of gedrag af? Vooral als je zelf wat onzeker bent, wil je je het liefst vasthouden aan het bekende, sta je weinig open voor iets anders. Want dat brengt je uit balans en dat is eng. Dus blijf je liever bij het vertrouwde en keur je af wat daar recht tegenover staat. Daar wil je eigenlijk niets mee te maken hebben en op afstand houden. Naastenliefde wordt dan nogal ingewikkeld.

Maar hoe kun je dan toch naastenliefde nastreven? Een eerste stap is volgens mij compassie en  ‘mededogen’. Een gedogen van de ander, ondanks de wellicht vreemde, rare, verkeerde opvattingen en gedrag. Om vervolgens een stap verder te gaan vanuit nieuwsgierigheid: Wat drijft die ander? Waarom maakt de ander deze vreemde, rare keuzes? Wat is de achtergrond, en de reden?

Ieder mens heeft zijn of haar eigen (levens)verhaal, gevormd door opvoeding, ervaringen, deels genetische aanleg. En het ‘resultaat’ (niemand is ooit ‘af’) daarvan is niet perse fout of verkeerd, maar wellicht wel anders en vreemd, in jouw ogen dan. Zou het niet juist een enorme verrijking van je leven zijn om je in die ander te verdiepen, elkaars achtergrond en beweegredenen te onderzoeken en te delen, vanuit wezenlijke interesse en wezenlijk contact. Dat hoeft niet te beteken dat jij (of ‘die ander’) je leven anders moet leven, dat je verkeerde keuzes zou maken of hebben gemaakt.

Nee, deze uitwisseling vergroot juist je perspectief op het leven, waardoor je opties ook toenemen, over hoe jij je leven wilt leven en in wat voor wereld je wilt leven. Zo kun je je eigen keuzes veel bewuster maken en begrip opbouwen voor anderen die anders kiezen. Zonder angst, zonder zwart-wit denken, maar vanuit liefde en genegenheid voor de ander……naastenliefde dus.

Wat zou de wereld er dan weer een beetje mooier uitzien.