Ik ben boos!

Een tijd geleden twitterde ik al, dat ik het ongelooflijk en schokkend vind hoe sommige werkgevers met hun medewerkers omgaan. Vandaag heb ik weer van dichtbij een sterk staaltje mismanagement en onmenselijkheid ervaren.

Onze lieve oppas, die al 2 jaar met veel toewijding en liefde 2 middagen per week onze zoon opvangt, werkt ook al 15 jaar (waarvan bijna 9 met vast contract) als vaste oppas voor een gezin met 3 kinderen. Maar ja, kleine kinderen worden groot (heel gek, dat gebeurt van de ene op de andere dag). En nu is ze niet meer nodig en wordt ze als oud vuil op straat gezet. Onnodig te zeggen wat een emotioneel leed (naast het financiële) dat teweeg brengt: jarenlang heb je als deel ven een gezin meegedraaid (zo werd het ook verwoord), nooit te beroerd om extra werk te verzetten, om zonder geld te vragen over te werken, de kinderen te overladen met veel liefde en vervolgens word je behandeld als 'zomaar een werknemer'. Een werknemer, die teveel kost, die ook nog een operatie moet ondergaan, die je dan ook nog moet doorbetalen, die als last wordt ervaren. En die je dus maar dumpt zonder enige menselijkheid, empathie of mededogen. En die je dan 1 maand ziektewet (op dringend advies van de arbo-arts) direct maar kort op haar salaris (70%). OK, dat mag wettelijk, maar is dat dan nodig? Hangt daar het voortbestaan van je onderneming van af?

Ik ben boos en teleurgesteld dat door pure zakelijkheid de medemenselijkheid totaal wordt vergeten. Dat kan toch anders? Ja, dat kan en gelukkig zie ik dat ook wel om me heen. Afscheid nemen van een medewerker op een menselijke en empathische manier, waardoor iemand in ieder geval terugkijkt op een fijne werkervaring met behoud van zelfwaardering, zelfrespect en zelfvertrouwen.

Ik doe een oproep aan alle werkgevers, managers en anderen die onverhoopt afscheid moeten nemen van een medewerker (en check eerst of het 'moeten' is, zijn er geen alternatieven?): Wees een mens en toon je hart!!

Klant is koning?

Gisteren kreeg ik bericht van een potentiële klant dat ik de opdracht niet had gekregen. Teleurstelling, natuurlijk, het voelt toch alsof je een blauwtje loopt. Maar nieuwsgierigheid voerde de boventoon, naar de reden van de afwijzing.

Het was een prettig gesprek geweest, onderhoudend, in een goede en open sfeer, aftastend, informatie uitwisselend over de (on-)mogelijkheden van de begeleiding. Een leuke organisatie, met professionele mensen die eigen initiatieven nemen om zich blijvend te ontwikkelen. Ook de klant had de kennismaking als zodanig ervaren, maar.........de andere aanbieder had wat meer flexibiliteit in de aanpak getoond.

Tja, dat kan kloppen. Ook deze feedback herkende ik volkomen. OK, binnen bepaalde kaders was ik zeker wel bereid om de aanpak aan te passen aan wensen van de klant, met name op het praktische en organisatorische vlak. Echter, niet zozeer op het gebied van de inhoudelijke aanpak, de benadering, het kader. Omdat ik daar niet in geloof, dat mijn ervaring mij heeft geleerd dat de gewenste wijzigingen daarin het proces niet ten goede komen. Dus ja, mijn flexibiliteit laat in dat opzicht te wensen over.

En dan volgt de analyse, de reflectie, de twijfel. Heb ik er goed aan gedaan? Had ik toch meer moeten meebewegen met de wensen van de klant? Zo van: U vraagt, wij draaien?
Aan de andere kant: Is het juist niet mijn taak als 'deskundige', als degene met de ervaring met zulke processen, met kennis van de onderliggende principes om deze met de klant te delen? Om er zo goed mogelijk voor te zorgen dat het gewenste doel wordt behaald, juist door vast te houden aan een aantal noodzakelijke voorwaarden?

Ik ben blij dat ik mijn hart ben blijven volgen, mezelf ben gebleven en, in dit geval, toch vast heb gehouden aan de dingen waar ik in geloof. Natuurlijk, ook ik blijf leren en mijn aanpak/benadering/methode is niet in ijzer gegoten en ook ik pas ze (en mezelf) aan aan nieuwe ervaringen. Op basis van voortschrijdend inzicht.

En het inzicht is in dit geval: De klant is toch niet altijd koning!

Of wel? Ik hoor graag je reactie!

Recensie E-Book: "De Boom" van Juul Martin

Gisteren kwam ik door een enkel woord op LinkedIn in contact met Juul Martin, die via zijn website een gratis E-book aanbiedt: De Boom. Hoewel ik een echte Nederlander ben, was het niet het 'gratis' dat mij trok, maar de inspirerende tekst(en) op Juul's website.

De Boom wordt gebruikt als metafoor voor ons, mensen, met gevoelens, behoeften, gedrag en een omgeving waar wij mee in contact staan. Een metafoor, die de soms wat theoretische kost van de Rationeel Emotieve Therapie nieuw leven inblaast. Het is een doe-boek, waarmee je jezelf kan coachen in je groei en ontwikkeling als mens.

Het boek is zeer positief geschreven; het laat mensen in hun waarde en gaat ervan uit dat de eerste stap van verandering is gezet met zelf-acceptatie. We zijn ook maar mensen met valkuilen; de auteur velt geen oordeel, maar benadrukt dat we er mogen zijn zoals we zijn. Neemt niet weg dat we ook in staat zijn te veranderen in een richting waar we blij(er) van worden, om te leren dat we een gewenst resultaat wél kunnen bereiken op een effectieve(re) manier.

De auteur neemt de lezer mee op een zoektocht naar het begrijpen van zichzelf via een aantal metaforen. Je wordt op vriendelijke wijze uitgenodigd om aan de hand van heldere vragen je eigen boom te maken. Er wordt een pad uitgestippeld, maar je mag zelf je tempo en richting bepalen; het voelt prettig een bepaalde vrijheid binnen het kader te ervaren. Zo krijg je als lezer een mooi inzicht in je eigen behoeften, waarden, opvattingen en gedrag.

Vervolgens wordt de vertaalslag gemaakt naar de toekomst: de Wens-Boom. Ook nu weer word je stap voor stap aan de hand genomen om te formuleren hoe je jezelf en je gedrag in de toekomst vorm wilt geven; gedrag dat recht doet aan je waarden, rollen en behoeften. Er wordt een positief beeld geschetst van de mogelijkheid te veranderen, maar de auteur blijft er realistisch in dat het ook wel wat tijd en moeite kan kosten om je Wens-Boom te bereiken. Hij geeft echter vele waardevolle handvatten en tips om je doelen te bereiken.

De auteur lardeert de oefeningen met 2 heldere voorbeelden, die de lezer kunnen helpen in het formuleren van zijn eigen Boom; één daarvan gaat over een auteur die een idee voor een boek heeft maar er niet toe komt deze te schrijven (auto-biografisch?).

Als ik toch nog een kritische noot moet kraken: De Boom besteedt verder geen aandacht meer aan de onderliggende behoeften, die vervuld worden door het niet-effectieve gedrag (het gedrag dat iemand wenst te veranderen). Inzicht in het waarom je bepaalde behoeften hebt en het vinden van andere manieren om deze behoeften te vervullen, zou wellicht nog een aanvulling kunnen zijn op het ontwikkel-proces.

Echter: De Boom is een praktisch, helder geschreven en mooi vormgegeven boek (illustraties van Linde Ex), waar veel mensen plezier van kunnen hebben en die een waardevolle bijdrage levert aan de literatuur in coachland.

Het e-book is vanaf 17 maart gratis te downloaden op http://www.juulmartin.nl

Kostenreductie én Ontwikkeling: Het Nieuwe Coachen

In het FD van 28 januari jl. lees ik dat HR nu al een krappe arbeidsmarkt vreest. Aan de ene kant wordt HR, vanwege de economische situatie, op dit moment vooral geconfronteerd met kostenreducties. Aan de andere kant maken ze zich ook al gereed voor de krappe arbeidsmarkt die, naar verwachting, in alle hevigheid zal terugkeren.

De spanning tussen de korte termijn kostenreductie en het op de lange termijn waarborgen en vergroten van de kwaliteit van het 'human capital' baart HR directeuren op dit moment zorgen.

De vraag is: hoe kunnen organisaties aantrekkelijk zijn en blijven voor de medewerkers van de toekomst? Met andere woorden: hoe kun je je talenten aan je blijven binden en boeien in een arbeidsmarkt die weer in handen zal komen te liggen van de medewerkers. Medewerkers, die bepaalde voorwaarden stellen aan hun organisatie en hun eigen ontwikkeling en groei?

Een bewust leeftijdsbeleid wordt genoemd als één van de mogelijke oplossingen. Niet alleen vanuit maatschappelijk, maar straks ook vanuit een economisch oogpunt, is het belangrijk je als organisatie ook te richten op de ontwikkeling van oudere medewerkers. Zodat ze nog lang en goed inzetbaar zijn voor de organisatie.

Daarnaast blijkt uit het onderzoekdat de ontwikkeling en training van (nieuwe) medewerkers en leidinggevenden zowel nu als over drie tot vijf jaar bovenaan de lijst staat om de aanwezigheid van talent binnen de organisatie verder te stimuleren.

In het licht van de focus op kosten-reductie op dit moment, kan het voordelig zijn om eens andere, 'slimmere' en goedkopere manieren van medewerkers-ontwikkeling onder de loep te nemen.

Online Coaching bijvoorbeeld: een intensieve methode waarbij binnen een week grote veranderingen tot stand gebracht kunnen worden. De medewerker schrijft op het moment dat hij/zij het prettig vindt. Veilig en anoniem, zonder afleiding van (non-)verbale uitingen van de Online Coach. Maar mét empathie, compassie, en onverdeelde aandacht. De Online Coach analyseert het denk- en schrijf-proces van de cliënt en faciliteert, structureert en stimuleert met gerichte vragen en opdrachten het online coach-proces. Een coach-proces dat een effectief én goedkoper alternatief is voor face-to-face coaching en/of training. Want: geen reistijd en -kosten en snel resultaat.

Zo sla je twee vliegen in 1 klap: kostenbesparing én toch ontwikkeling van de medewerker door Het Nieuwe Coachen.

FD: HR vreest nu al krappe arbeidsmarkt